முற்றிலும் தாறுமாறான துன்பத்தில், நம்பிக்கையோடு நிலைத்திருப்பதே விசுவாசம்! நூறு வயதான ஆபிரகாம், தன் சரீரம் செத்துப்போன நிலையில், அவன் ஜாதிகளின் தகப்பனாவான் என தேவனால் உரைக்கப்பட்டபோது “நம்புகிறதற்கு ஏதுவில்லாதிருந்தும், நம்பி விசுவாசித்தான்” என ரோமர் 4:18-ம் வசனம் கூறுவதைப் பாருங்கள்! அவன் தேவனால் அழைக்கப்பட்டபோது “தான் போகும் இடம் இன்னதென்று அறியாமலே” புறப்பட்டுப்போனான் என எபிரெயர் 11:8-ம் வசனம் கூறுவதைப் பாருங்கள்! ஈசாக்கினிடத்தில் உன் சந்ததி விளங்கும், என சொல்லப்பட்ட பின்பும், அவனை தேவனுக்கு பலியாக ஒப்புக்கொடுத்து “மரித்தோரிலிருந்து அவனை எழுப்ப தேவன் வல்லவர்” என உரைத்த ஆபிரகாமின் கெம்பீரத்தை எபி.11:18-ம் வசனம் கூறுவதையும் பாருங்கள்! எல்லாவற்றிற்கும் மேலாய் “அவமானத்தை எண்ணாமல், பாவிகளின் விபரீதங்களை சகித்து” சிலுவை மரணம் ஜெயித்து ‘தேவ சிங்காசனம்’ அமர்ந்த நமதாண்டவர் இயேசுவை மகிழ்வுடன் கூறும் எபிரெயர் 12:2,3 வசனங்களையும் பாருங்கள்! இனிமுதல், நமக்கு நியமித்திருக்கும் விசுவாச ஓட்டத்தில், இயேசுவை நோக்கிப்பார்த்து தளராத பொறுமையோடு ஓடக்கடவோம்!